Jak wybrać GP/dentystę w UK?

Kaszlemy, kichamy, boli nas głowa, mamy gorączkę, drgawki, a wszystkie domowe sposoby zawodzą. Nie pomaga już mleko z czosnkiem i miodem, ani obkładanie się kocami i termoforem. Nie pomagają już nawet wełniane skarpety. Jesteśmy sami, chorzy na obczyźnie, bez troskliwej rodzicielki lub babci i znanej pani doktor, która przez tyle lat ratowała nas z chorobowych opresji. O niebiosa… Czy to koniec?

Bzdura! Bzdura! I jeszcze raz bzdura!

Aby nie znaleźć się w tak podbramkowej sytuacji (w której jedyną drogą ratunku jawi się prywatna obsługa medyczna, która jest… ekhm… dość droga), tuż po samym przyjeździe na tereny Wielkiej Brytanii, warto zarejestrować się w pobliskiej przychodni, w której to znajduje się nasz przyszły General Practicioner (GP, w Polsce znany wszystkim jako lekarz rodzinny). Dzięki temu nie popłyniemy z torbami, bo jak się okazuje, wizyta u GP jest całkowicie bezpłatna (dzięki NHS). Świadczenia oferowane nam przez GP to pełen pakiet opieki lekarskiej (czyli wszelkiego rodzaju szczepienia, zwolnienia lekarskie, recepty, a także skierowania).

Wszystko super, ale… Jak?!

Teraz przejdźmy do meritum. W Internecie aż roi się od przewodników „co, jak, gdzie”, więc z pewnością damy sobie radę. Warto jednak pamiętać, że aby namierzyć właściwą nam przychodnię i GP, najlepiej zadzwonić pod numer NHS Direct lub też wpisać swój kod pocztowy na stronie NHS (w efekcie uzyskamy dane teleadresowe najbliższej przychodni, a także będziemy mogli zobaczyć, jak wypada ona w rankingach internautów). Sami możemy dokonać wyboru oraz porównać gamę oferowanych przez konkretne przychodnie usług, a wszystko to odnajdziemy na stronie NHS (www.nhs.uk).

Przy samej rejestracji będziemy musieli podać nasze dane, czyli imię i nazwisko, wiek, datę urodzenia, akt urodzenia, adres, numer telefonu, dowód osobisty, a także, co bardzo istotne, dowód potwierdzający nasze prawo do bezpłatnej opieki medycznej. Aby zostać objętym bezpłatną opieką lekarską, musimy być legalnie zatrudnieni, prowadzić własną działalność gospodarczą lub też, w przypadku braku zatrudnienia, przebywać przez okres roku w Wielkiej Brytanii (oczywiście legalnie).

W toku procesu rejestracyjnego (jeżeli nie spotkamy się z odmową), po wypełnieniu formularza rejestracyjnego (GMS1) czeka nas wstępny wywiad lekarski (tzw. general check-up), podczas którego warto wspomnieć o przebytych przez nas chorobach, a także lekach, które zażywamy (jeżeli już z czymś się borykamy). W każdej chwili można także dokonać zmiany przychodni oraz lekarza prowadzącego (bez podawania konkretnej przyczyny). Rejestracja do przychodni lekarskich w całej Wielkiej Brytanii wygląda podobnie (w Irlandii północnej należy wypełnić formularz HS22X – możliwy do pobrania ze strony www.centralservicesagency.n-i.nhs.uk. Ponadto, osobami uprawnionymi do skorzystania z bezpłatnej opieki lekarskiej są te, które zamierzają przebywać tam przez okres dłuższy niż sześć miesięcy).

Wizyta

Nietrudno się domyślić, że w celu zapisania się na wizytę do lekarza, tak, jak w Polsce konieczne jest wcześniejsze zabukowanie terminu. Aby to zrobić, można po prostu zadzwonić do wybranej przez nas przychodni, zaś tuż przed samą wizytą zgłosić się do rejestracji. Już jako pacjenci NHS, mamy do wyboru trzy rodzaje wizyt – tak zwane Appoinment, Daily Appoinment oraz Emergency Appoinment. Pierwszy z nich nie wymaga szybkiej konsultacji, drugi z nich wskazuje na konieczność odbycia możliwie szybkiej wizyty u lekarza, zaś trzeci zyskuje miano priorytetowego – opisuje bowiem taką sytuację, w której wizyta u lekarza musi odbyć się niezwłocznie, a my nie możemy dłużej czekać.

Co więcej, istnieje także możliwość skorzystania z wizyty domowej (jeżeli oczywiście, zdaniem naszego GP, stan zdrowia pacjenta będzie tego wymagał).

O dentystach słów kilka

Czasami zdarza się jednak tak, że zamiast kaszlu i kataru, doskwiera nam przeszywający ból zęba. Dobrze wiemy, że dentysta nie zawsze kojarzy się dobrze, a usługi przez niego świadczone to wspomnienie wiercenia, znieczulenia i krwawiących dziąseł, jednak nie można migać się od tego całe życie. Problemy tej natury mogą pojawić się zawsze… nawet, kiedy jesteśmy za granicą.

Aby udać się do dentysty w Wielkiej Brytanii (Dentist), musimy zrobić niemalże to samo, co w przypadku poszukiwania GP – dzwonimy do NHS albo szukamy dentysty wpisując na stronie swój kod pocztowy, a następnie zapisujemy się na wizytę (już w gabinecie dentystycznym).

Nie płacimy za usługi dentystyczne, kiedy jesteśmy zarejestrowani w NHS, w przypadku bycia ciąży, czy chociażby z uwagi na posiadanie statusu pacjenta NHS Hospital Dental. Wszelkie szczegółowe informacje znajdziemy pod adresem strony internetowej NHS Dental Services (http://www.nhs.uk/NHSEngland/AboutNHSservices/dentists/Pages/your-dentist-visit.aspx). Na tej stronie wskazany jest także szereg sytuacji szczególnych, w których pacjenci są zwolnieni z wszelkich kosztów.

Niemniej jednak musimy pamiętać, że nie wszystkie usługi dentystyczne są bezpłatne i pomimo posiadania statusu pacjenta NHS, jesteśmy obowiązani do uiszczania opłat związanych z leczeniem. Wskazuje się trzy podstawowe rodzaje opłat i są to opłaty za badania diagnostyczne, prześwietlenie, usuwanie nalotu na zębach i polerowanie (Grupa I – koszt 19,70 funtów), wypełnienia, leczenie kanałowe, usuwanie jednego lub dwóch zębów (Grupa II – koszt 53,90 funtów) oraz korony, protezy i mostki dentystyczne, a także inne prace laboratoryjne (Grupa III – koszt 233,70 funtów).

Nie zapomnijmy również, aby podczas rejestracji o dentysty w Wielkiej Brytanii upewnić się, czy faktycznie świadczy on usługi refundowane przez NHS.

 

Foto: Flickr (lic. CC)